ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

Τραυλισμός: Πρόκειται για μια διαταραχή της ροής της ομιλίας, η οποία εκδηλώνεται με ασυντόνιστες κινήσεις του μυϊκού συστήματος της αναπνοής, της φωνής και της άρθρωσης. Χαρακτηρίζεται από ακούσιες επαναλήψεις (ήχων, συλλαβών, λέξεων, φράσεων), επιμηκύνσεις φωνημάτων, ακούσια ηχηρά ή άηχα μπλοκαρίσματα, παρεμβολές και αναθεωρήσεις. Οι προαναφερθείσες δυσρυθμίες εμφανίζονται είτε στην αρχή είτε στη μέση της ομιλίας και συχνά συνοδεύονται από δευτερογενείς συμπεριφορές, όπως σωματική ένταση, αρνητικές συναισθηματικές αντιδράσεις, ακόμα και αποφυγή επικοινωνίας μέσω του προφορικού λόγου.

​

Φυσιολογικές Δυσρυθμίες
Πολλά παιδιά ηλικίας από 18 μηνών έως 7 χρονών παρουσιάζουν φυσιολογικές δυσρυθμίες – δυσχέρειες στη ροή της ομιλίας τους, καθώς προσπαθούν να κατακτήσουν τη γλωσσική επάρκεια των ενηλίκων. Στις ηλικίες από 18 μηνών έως 3 ετών εμφανίζουν συμπτώματα όπως παρεμβολές (πήγε στο…εεε…πάρκο), αναθεωρήσεις (έχασα την…πού πήγε η μαμά;), επαναλήψεις τμημάτων λέξεων (γα…γάλα), μονοσύλλαβων λέξεων (το…το θέλω), πολυσύλλαβων λέξεων (η καραμέλα…καραμέλα μου αρέσει πολύ) και φράσεων (θέλω ένα…θέλω ένα παγωτό). Συνήθως, μετά τα 3 έτη οι παρεμβολές και οι επαναλήψεις τμημάτων λέξεων περιορίζονται, ενώ παραμένουν οι αναθεωρήσεις και οι επαναλήψεις λέξεων και φράσεων. Τα συμπτώματα αυτά είναι πιο έντονα όταν τα παιδιά είναι αγχωμένα, πιεσμένα, κουρασμένα, θυμωμένα, ενθουσιασμένα ή όταν μιλάνε βιαστικά.

 

Κάποια από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά που διαφοροποιούν τις φυσιολογικές δυσρυθμίες από τον τραυλισμό είναι τα εξής:

•Οι φυσιολογικές δυσρυθμίες δεν ξεπερνούν τις 10 ανά 100 λέξεις
•Συνήθως, εμφανίζεται 1 μονάδα επανάληψης (ίσως περιστασιακά 2 μονάδες) (μπα-μπάλα) 
•Όσο το παιδί ωριμάζει αυξάνεται η συχνότητα των αναθεωρήσεων και των επαναλήψεων φράσεων, αλλά μειώνεται η συχνότητα των παρεμβολών και των επαναλήψεων τμημάτων λέξεων
•Οι φυσιολογικές δυσρυθμίες δεν συνοδεύονται από δευτερογενείς συμπεριφορές
•Τα παιδιά με φυσιολογικές δυσρυθμίες σπανίως αντιλαμβάνονται τις δυσρυθμίες τους, παρόλο που μπορεί να είναι εμφανείς στους άλλους

​

​

Οριακός Τραυλισμός
Ο οριακός τραυλισμός στην προσχολική ηλικία, μεταξύ 2 και 3.6 ετών, μοιάζει αρκετά με τις φυσιολογικές δυσρυθμίες. Πολλά παιδιά κινούνται για αρκετές εβδομάδες, ακόμα και μήνες, ανάμεσα στις φυσιολογικές δυσρυθμίες και τον οριακό τραυλισμό, γεγονός που δυσκολεύει σημαντικά τη διάγνωση.

Κάποια από τα σημαντικότερα στοιχεία που διαφοροποιούν τον οριακό τραυλισμό από τις φυσιολογικές δυσρυθμίες είναι τα εξής:

•Εμφανίζονται περισσότερες από 10 δυσρυθμίες ανά 100 λέξεις
•Συχνά εμφανίζονται περισσότερες από 2 μονάδες επανάληψης (μπα…μπα…μπα…μπάλα)
•Σημειώνονται περισσότερες επιμηκύνσεις, επαναλήψεις τμημάτων λέξεων και μονοσύλλαβων λέξεων, παρά αναθεωρήσεις, παρεμβολές, ατελείς φράσεις, επαναλήψεις πολυσύλλαβων λέξεων και φράσεων
•Σημειώνεται μεγάλος αριθμός δυσρυθμιών «εντός της λέξης» (επαναλήψεις τμημάτων λέξεων, επιμηκύνσεις, παύσεις - αφύσικες διακοπές της φώνησης ή της εκπνοής του αέρα, με ταυτόχρονη παρουσία μυϊκής έντασης)

​

​

Ήπιος / Αρχικός Τραυλισμός
Ο ήπιος τραυλισμός εμφανίζεται σε μεγαλύτερα παιδιά προσχολικής ηλικίας και μπορεί να αναπτυχθεί μέσα σε κάποιους μήνες ή 1-2 χρόνια από τη στιγμή που εκδηλώθηκε ο οριακός τραυλισμός. Διαφορετικά, μπορεί να εμφανιστεί απότομα έπειτα από κάποια περίοδο έντονου άγχους ή ενθουσιασμού.

Οι βασικές διαφορές ανάμεσα στον οριακό τραυλισμό των μικρών παιδιών προσχολικής ηλικίας και στον ήπιο τραυλισμό των μεγαλύτερων παιδιών προσχολικής ηλικίας είναι οι εξής:

•Τα παιδιά με ήπιο τραυλισμό παρουσιάζουν γρήγορες και ακανόνιστες επαναλήψεις
•Το τελευταίο τμήμα της επαναλαμβανόμενης συλλαβής διακόπτεται απότομα. Αν πρόκειται για φωνήεν, μοιάζει σαν να υποκαθίσταται από ένα άλλο ουδέτερο φωνήεν, το οποίο ακούγεται σαν «ε» (π.χ. λε-λε-λε-λιμάνι, αντί για λι-λι-λι-λιμάνι)  
•Παρατηρείται άνοδος του τονικού ύψους της φωνής στο τέλος μιας επανάληψης ή επιμήκυνσης, εξαιτίας της αυξημένης έντασης των φωνητικών χορδών
•Παρατηρούνται αρκετές παύσεις, δηλαδή διακοπές της ροής του αέρα ή της φωνής, με στιγμιαίες ακινητοποιήσεις των αρθρωτικών θέσεων (λόγω της μυϊκής έντασης των οργάνων της ομιλίας)
•Παρουσιάζονται δευτερογενείς συμπεριφορές, όπως διαφυγή (πετάρισμα των ματιών, κούνημα του κεφαλιού) και χρήση εισαγωγικών στοιχείων («εεε», «μμμ»)
•Τα παιδιά με ήπιο τραυλισμό αντιλαμβάνονται τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην ομιλία τους και πολλές φορές βιώνουν αρνητικά συναισθήματα, όπως απογοήτευση ή φόβο. Ευτυχώς, δεν έχουν αναπτύξει ακόμα την πεποίθηση ότι είναι «ελαττωματικοί» ομιλητές, χάρη στον «επεισοδιακό» χαρακτήρα του ήπιου τραυλισμού (μερικές φορές εμφανίζεται ενώ άλλες όχι)

Μέτριος Τραυλισμός
Ο μέτριος τραυλισμός είναι συνήθης σε παιδιά σχολικής ηλικίας 6 έως 13 ετών. Οι πιο συχνές δυσρυθμίες είναι οι έντονες παύσεις, στις οποίες το παιδί σταματάει απότομα τη ροή του αέρα ή της φωνής. Επίσης, συχνά εμφανίζονται επαναλήψεις και επιμηκύνσεις. Το παιδί δείχνει να αναμένει τις παύσεις, χρησιμοποιώντας συχνά συμπεριφορές αποφυγής (αντικαταστάσεις λέξεων, τροποποιήσεις προτάσεων) πριν από την παραγωγή λέξεων που του προκαλούν φόβο. Για να τερματίσει τις παύσεις, χρησιμοποιεί συμπεριφορές διαφυγής (πετάρισμα των ματιών, κούνημα του κεφαλιού). Ο μέτριος τραυλισμός χαρακτηρίζεται από τα συναισθήματα του φόβου πριν, της αμηχανίας κατά τη διάρκεια και της ντροπής μετά από κάθε δυσρυθμία. Το συναίσθημα που κυριαρχεί και εκδηλώνεται με τη μεγαλύτερη ένταση είναι ο φόβος. Είναι απόλυτα συνειδητό στο παιδί το γεγονός ότι η ομιλία του διαφέρει σημαντικά από αυτή των συνομηλίκων του, γι’ αυτό και το παιδί χαρακτηρίζει τον εαυτό του ως «ελαττωματικό» ομιλητή.

Σοβαρός / Προχωρημένος Τραυλισμός
Τα άτομα που εξακολουθούν να παρουσιάζουν τραυλισμό στην εφηβεία και στην ενήλικη ζωή έχουν βαθιά ριζωμένα πρότυπα βασικών και δευτερογενών συμπεριφορών. Στον σοβαρό τραυλισμό οι πιο συχνές βασικές συμπεριφορές είναι οι παρατεταμένες, έντονες παύσεις, συνοδευόμενες από τρόμο στα χείλη, στη γλώσσα ή στο σαγόνι. Ακόμα, συχνά εμφανίζονται επαναλήψεις και επιμηκύνσεις. Σε αυτό το επίπεδο του τραυλισμού συναντώνται πολύπλοκες μορφές συμπεριφορών αποφυγής και διαφυγής, οι οποίες είναι τόσο γρήγορες και τόσο καλά αφομοιωμένες, ώστε το άτομο να μην έχει επίγνωση του τι κάνει. Τα συναισθήματα φόβου, αμηχανίας και ντροπής είναι πάρα πολύ ισχυρά. Το άτομο έχει αρνητικά συναισθήματα για τον εαυτό του. Νιώθει αβοήθητο και ανόητο όταν τραυλίζει.